مایکروسافت به‌تازگی از فناوری واقعیت ترکیبی ویندوز رونمایی کرده است. در مقاله‌ای به بررسی تفاوت‌های واقعیت ترکیبی با واقعیت افزوده و واقعیت مجازی می‌پردازیم.
مدتی است که خبرهای جدیدی را در مورد واقعیت افزوده و استفاده از آن توسط کمپانی‌های اپل و گوگل می‌شنویم. واقعیت افزوده پدیده‌ای است که در آن با نگاه کردن به یک نمایشگر، موارد جدیدی به دنیای واقعی افزوده می‌شود. این پدیده شاید به میزان زیادی همانند هولولنز بدون کلاه مخصوص باشد. این همان جایی است که واقعیت ترکیبی و واقعیت افزوده با یکدیگر تفاوت دارند و علت این تفاوت باید به خوبی بررسی شود.
افزودن به واقعیت
واقعیت افزوده پدیده‌ای است که وقتی دنیای واقعی را گرفته و چیزی به آن اضافه می‌کنید، اتفاق می‌افتد. متداول‌ترین مثال در حال حاضر مربوط به بازی پوکیمون گو است؛ جایی که شما می‌توانید از طریق دوربین خود به دنیا نگاه کنید و پوکیمون را در دنیای واقعی ببینید. تا جایی که بازی مربوط می‌شود، باید توضیح دهیم که یک موجود مجازی از بازی در فاصله یک متری شما قرار دارد و به سرعت در حال حرکت است.
در بخشی که به دنیای واقعی مربوط می‌شود، هیچ چیز خاصی وجود ندارد؛ مگر اینکه به صفحه‌ی تلفن هوشمند خود نگاه کنید و آن موجود افزوده‌شده به جهان واقعی را مشاهده کنید. واقعیت افزوده می‌تواند بیشتر از بازی‌های این‌چنینی باشد، این چیزی است که ما در هولولنز مایکروسافت به طور کامل شاهدش بوده‌ایم.
با توجه به محدودیت‌های فعلی در فناوری، بیشتر حالت‌های اجراشده در واقعیت افزوده از طریق تلفن هوشمند به همراه دوربین شما اتفاق می‌افتند. گمانه‌زنی‌های مربوط به آینده‌ی بسیاری از کارشناسان مبتنی بر این است که گام بعدی در دنیای واقعیت افزوده، ساخت مجموعه‌ای از عینک‌های کاربردی خواهد بود و شما به سادگی با زدن آنها در چشمتان، به طور تمام وقت از جهان واقعیت افزوده‌ی خلق‌شده در اطرافتان لذت خواهید برد. این روند باعث می‌شود که برنامه‌های شما همیشه در اطراف شما باشد؛ نه فقط در جیب لباستان. چنین حالتی می‌تواند نحوه‌ی استفاده از کامپیوترها را به صورت بنیادی دستخوش تغییر کند.
چیزی که واقعیت افزوده را به یک پدیده‌ی خاص تبدیل می‌کند، در یک کلمه خلاصه می شود: حضور. شما با واقعیت مجازی، به طور کامل در محل دیگری که از طریق این سیستم برده شده‌اید، شناور می‌شوید. واقعیت افزوده، امکان بالقوه برای شمار زیادی از تجربیات بسیار تعاملی را فراهم می‌کند؛ با این حال هنوز هم به دنیای واقعی وابسته است. شما در این سیستم، به احتمال زیاد از برخورد تصادفی بدن خودتان در حین چرخش، با فردی در اطرافتان اجتناب خواهید کرد؛ زیرا با وجود مشغول بودن ذهن انسان برای انجام یک کار دیگر، همچنان آن فرد را در نزدیکی خودتان خواهید دید.
این همان چیزی است که در واقعیت مجازی وجود ندارد. سوال این که آیا همه‌ی ما قرار است به سراغ عینک‌های واقعیت افزوده رفته و به‌طور کامل با صفحه نمایش‌های دیگر در زندگی‌مان خداحافظی کنیم؟ احتمالا برای مدت زمانی طولانی چنین چیزی رخ نخواهد داد؛ اما واقعیت افزوده، همانطور که در حال حاضر هم وجود دارد، یک تصویر سرگرم‌کننده و جالب از چنین حالتی را برای یک آینده‌ی احتمالی ارائه می‌دهد.
تعریف واقعیت ترکیبی
مایکروسافت اولین کمپانی نیست که از عبارت واقعیت ترکیبی استفاده می‌کند، بلکه آنها اولین گروهی هستند که از این اصطلاح برای نام تجاری خود استفاده می‌کنند. واقعیت ترکیبی ویندوز، طبق اعلام مایکروسافت، یک طیف از تجربه‌ها است. هر چیزی از محصولات مایکروسافت که با هدف تغییر یا جایگزینی واقعیت برای شما کار می‌کند، از هدست‌هایی که به‌طور کامل چشم‌انداز شما را تحت تأثیر قرار می‌دهند، تا هدست‌های شفاف مانند هولولنز، همگی شکل‌هایی از واقعیت ترکیبی ویندوز هستند.
این امر در حال حاضر کمی گیج‌کننده است؛ چرا که مایکروسافت تنها محصولاتی را در دو انتهای طیف یادشده دارد. دسته‌ای از هدست های سبک واقعیت مجازی برای رقابت با اچ‌تی‌سی وایو یا PlayStation VR وجود دارند و یک هدست موسوم به هولولنز که پیشتر به آن اشاره داشتیم نیز برای واقعیت افزوده ساخته شده است.
برای مایکروسافت، فضای زیادی در میان این طیف وجود دارد که هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. همه‌ی این فضای میانی و همچنین گستره‌های انتهای طیف، تماما واقعیت‌های ترکیبی هستند؛ همان چیزی که به عنوان دغدغه‌ی اصلی مایکروسافت مطرح است. این استراتژی دارای دو مزیت کلیدی برای مایکروسافت است. در وهله‌ی نخست، توسعه‌دهندگانی را که برنامه‌هایی برای هدست‌های واقعیت ترکیبی تولید می‌کنند، مجبور می سازد تا در ارائه‌ی خود از تولیدشان تصریح کنند که محصول آنها از واقعیت ترکیبی ویندوز هم پشتیبانی می‌کند؛ به جای اینکه تنها از تعبیر استیم وی‌آر یاد کنند.
از دیدگاه بازاریابی این فضای بازشده برای خرده‌فروشی بیشتر، مهم است، زیرا احتمالا برنامه‌هایی از برنامه‌های موجود برای SteamVR هم وجود دارند که همیشه با هدست‌های واقعیت ترکیبی ویندوز به خوبی کار نمی‌کنند؛ زیرا در اصل برای اچ‌تی‌سی وایو یا آکیولس فیسبوک ساخته شده‌اند. دلیل دوم نیز به همان اندازه مهم است و البته به مراتب کمتر بدبینانه. ردموندی‌ها آگاهی دارند هدست‌هایی که در نسل‌های بعد از هر تولیدکننده‌ای به بازار می‌آیند، بیشتر از یک دستگاه واقعیت مجازی یا واقعیت افزوده صرف خواهند بود. برای مثال، اچ‌تی‌سی وایو، در حال حاضر یک دوربین در بخش جلو برای تماشای دنیای واقعی در هنگام بازی دارد. این دوربین برای هر یک از برنامه‌های واقعیت افزوده‌ی پیشرفته و برای انجام تمام کارهای مورد نیاز، به اندازه‌ی کافی با کیفیت نیست؛ اما واقعیت این است که فضای موجود در طراحی آن هدست، برای چیزی بیش از تجربه‌ی واقعیت مجازی صرف در نظر گرفته شده است.
مایکروسافت در حال برنامه‌ریزی برای مرحله‌ی بعدی در واقعیت افزوده و واقعیت مجازی است و با یاد کردن از هر دوی آنها تحت یک نام واحد، در همین مسیر حرکت می‌کند. این بدان معنی است که شرکت در حال برنامه‌ریزی برای استفاده از این فناوری برای مدت زمان بسیار طولانی‌تر از حد انتظار است. به عبارتی ممکن است فناوری و دستگاه‌هایی که ما هنوز در اختیار داریم ظرف مدت نه چندان دور بسیار از مد افتاده و قدیمی تلقی شوند.
عناصر شباهت
عناصر واقعیت ترکیبی ویندوز، واقعیت افزوده نیز هستند؛ اما در عین حال فراتر از واقعیت افزوده نیز می‌روند. مایکروسافت در حال ردیابی یک شبکه‌ی گسترده است و آنها امیدوارند که سهم بزرگی از آنچه که در آینده خواهد آمد، داشته باشند. کارهایی که تاکنون روی هولولنز و هدست‌های دیگر انجام شده، نشان می‌دهد که مایکروسافت برای حل بسیاری از مشکلات موجود مشتاق است؛ مشکلاتی که این فناوری‌ها را از تبدیل شدن به تجربیات اصلی که همه‌ی تمایل به اشتراک‌گذاری‌شان با دیگران داریم، باز می‌دارد.
این در واقع کاری است که پیش بردن آن هم اکنون برای ردموندی‌ها اهمیت فراوانی دارد. مسلما می‌دانیم که قرار نیست در ماه آینده همه‌ی کاربران را در حال استفاده از عینک‌های واقعیت ترکیبی ویندوز ببینیم؛ اما روند فوق نشان می‌دهد که مایکروسافت نقش مهمی را در نحوه‌ی استفاده از تکنولوژی‌های مرتبط در آینده ایفا خواهد کرد.
برگرفته شده از zoomit